دهم تیرماه، روز بزرگداشت صائب تبریزی، شاعر بلندآوازه سبک هندی است؛ شاعری که با بیش از صد هزار بیت شعر، در تاریخ ادب فارسی ماندگار شد. آرامگاه او در اصفهان هر ساله در این روز میزبان علاقه‌مندان به فرهنگ و شعر پارسی است.
دهم تیرماه در تقویم رسمی کشور، به‌عنوان روز بزرگداشت صائب تبریزی، یکی از بزرگ‌ترین شاعران سبک هندی در ادب فارسی، گرامی داشته می‌شود؛ شاعری که با زبان لطیف، تفکر عمیق و تصویرسازی‌های ظریف خود، نقش مهمی در شعر فارسی ایفا کرده است.
نگاهی کوتاه به زندگی صائب
میرزا محمدعلی صائب تبریزی در سال ۱۰۰۰ هجری قمری در تبریز زاده شد و از کودکی همراه خانواده به اصفهان مهاجرت کرد. پدرش تاجری سرشناس بود و صائب از همان آغاز در محیطی فرهنگی رشد کرد. وی به‌جز تسلط بر علوم دینی و ادبی، در جوانی به هندوستان سفر کرد و تحت تأثیر فضای فکری و هنری آن زمان، سبک شعری خاصی را بنیان نهاد که بعدها به سبک هندی معروف شد.
صائب بیش از صد هزار بیت شعر سروده و اغلب آن‌ها در قالب غزل و با محوریت مضامین عرفانی، اخلاقی و فلسفی‌اند. اشعار او پر از نکته‌سنجی، تشبیه‌های بدیع، مضامین تازه و اندیشه‌های ژرف است. او در زمان خود آن‌قدر شهرت یافت که شاه عباس دوم لقب «ملک‌الشعرا» را به او اعطا کرد.
آرامگاه صائب در اصفهان؛ میراثی ارزشمند
آرامگاه صائب تبریزی در شهر اصفهان، در خیابان صائب واقع شده و سال‌هاست که به‌عنوان یکی از مراکز فرهنگی و تاریخی این شهر شناخته می‌شود. این آرامگاه نه‌تنها محل دفن یکی از بزرگ‌ترین شاعران فارسی‌زبان است، بلکه مکانی برای گردهمایی اهل ادب و علاقه‌مندان به فرهنگ ایرانی محسوب می‌شود.
هر ساله در روز دهم تیر، مراسم بزرگداشتی در این مکان با حضور شاعران، استادان ادبیات و علاقه‌مندان به شعر فارسی برگزار می‌شود. این آیین فرصتی است برای یادآوری ارزش‌های شعر فارسی و جایگاه بزرگانی چون صائب در فرهنگ ما.
شعری از صائب برای امروز:
> هر سخن وقتی و هر نکته مکانی دارد
> زود دان گفتن اسرار، پریشان کردن است
چرا بزرگداشت صائب مهم است؟
در دورانی که زبان فارسی با هجوم واژگان بیگانه و کم‌رنگ شدن شعر و ادب دست‌وپنجه نرم می‌کند، بازخوانی آثار بزرگانی مانند صائب تبریزی می‌تواند روح تازه‌ای در بدنه فرهنگ معاصر بدمد. او به ما یاد داد که چگونه می‌توان با زبانی ساده، مفاهیمی عمیق و جاودانه آفرید.
